Ο ανήλεος ήλιος πυρώνει τις μικρές χρυσαφένιες κουκκίδες της άμμου, την παραλία και την καρδιά δύο αγοριών για παιχνίδι. Κάστρα λιλιπούτεια υψώνονται μαζί με τη χαρά και τα ξεφωνητά τους, για ν’ αποχαιρετιστούν στη συνέχεια κι ο καθένας να ακολουθήσει τον δρόμο του. Τα δύο πιτσιρίκια, αυτόν της μελέτης του φθινόπωρου και όχι μόνο, και η άμμος άραγε ποιον;
Στο καμίνι της υαλουργίας, ξαναπυρώνεται για τα καλά τώρα, το διοξείδιο του πυριτίου της, μαζί με το ανθρακικό νάτριο (σόδα), το ανθρακικό κάλιο (ποτάσσα) και το οξείδιο του ασβεστίου. Η σύντηξή τους φέρνει θαυμαστό αποτέλεσμα. Γυαλί διάφανο ή χρωματιστό, που με τη φαντασία και το μεράκι των ειδικών, παίρνει σχήματα λογής – λογιών.
Ανάμεσα σε μυριάδες ήμουνα κι εγώ, μία ταπεινή φιάλη. Άραγε για ποιο σκοπό προοριζόμουν; Αναρωτιόμουν συνεχώς σε τι θα φανώ χρήσιμη, σε όλη τη διαδρομή, απροσδιόριστη χρονικά, στο απόλυτο σκοτάδι ενός τεράστιου φορτηγού. Ο κρυφός μου πόθος ήταν να βρεθώ σε μέρη άγνωστα σε μένα, μακριά από την ανήσυχη θάλασσα και την πολύβουη παραλία που είχα γίνει ένα μαζί τους για ανυπολόγιστο χρόνο. Η άγνοιά μου χαρακτηριστική, σαν τα μυστικά της άγνωστης αβύσσου, σε όλο το ταξίδι από το εργοστάσιο, μέχρι το διάσημο Tokaji, κοντά στα Καρπάθια όρη. Ένα όνειρο που βγήκε αληθινό!
Η δεύτερη και φλογερή μου επιθυμία ήταν να φιλοξενήσω εκλεκτό οίνο, φυσικό, με ελάχιστα ή και καθόλου θειώδη. Με άφηνε παντελώς αδιάφορη εάν θα ήταν ροζέ, λευκός ή ερυθρός, ημίξηρος ή θεϊκά γλυκός! Σίγουρα η ζωή του οίνου θα ήταν πιο μακρά εάν είχε πρόσθετα και συντηρητικά. Κατ’ επέκταση και η δική μου… Εν τούτοις, μ’ ενδιέφερε πρωτίστως η φυσική εξέλιξή του μέσα μου, με έλκυαν περισσότερο τα πρωτογενή αρώματά του. Με γοήτευε ο αυθόρμητος, αφιλτράριστος χαρακτήρας του και η ανεπιτήδευτη πολυπλοκότητά του! Μάλιστα, κατά τη μεταφορά μου στο χώρο αποθήκευσης, έμαθα το όνομά μου πριν ακόμα βαπτιστώ με την παραδοσιακή τελετή επικόλλησης της ετικέτας.
“Την προσοχή σας παρακαλώ! Τοποθετήστε τις αριθμημένες 1750 φιάλες των 750ml και τις 100 Magnum στο κέντρο του κελλαριού, στον ειδικό χώρο που κάναμε ειδικά γι΄αυτή την παραγγελία, που αποτελεί κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας μας και καθρέπτη της οινικής μας ταυτότητας. Θα φιλοξενήσουν τη νέα πειραματική μας οινοποίηση, του Harslevelü – The Natural Dry, γράφοντας το όνομα στην ανάγλυφη ετικέτα τους” φώναξε με έξαψη ο νεαρός Ούγγρος οινολόγος, απευθυνόμενος στους συνεργάτες του.
Η προτροπή αυτή σε προστακτικό τόνο, ήχησε σα στακάτο κλασσικού μουσικού έργου, επισφραγίζοντας τη σημαίνουσα αποστολή μου στο εγγύς μέλλον και πραγματοποιώντας τη δεύτερη επιθυμία μου. Το μόνο που με απασχολούσε πια, ήταν να περιμένω υπομονετικά τη στιγμή της ένωσής μου με τον περιζήτητο οίνο. Ο χρόνος περνούσε αργά και βασανιστικά, λες και διαδεχόταν η μία εκατονταετία την άλλη. Η επιβλητική σιωπή και το αδιάλλακτο σκοτάδι με καθήλωναν ανίσχυρη μπροστά στη νέα τάξη πραγμάτων. Τα, αρχικά, ενοχλητικά μόρια της σκόνης έσπαγαν το νόμο της σιωπής, πέφτοντας με κρότο στο γυαλιστερό μου σώμα, φθάνοντας μέχρι μέσα στα ανέγγιχτα σωθικά μου. Άρχισα ν’ αναπολώ τα ντεσιμπέλ της πρώϊμής μου ηλικίας, εκείνα που τότε αποτελούσαν την καθημερινότητά μου και την ένδειξη χαράς των λουόμενων στην παραλία. Ακόμα και ο ατελείωτος & ρυθμικά μονότονος παφλασμός του κύματος ηχούσε σαν χτύπος στην καρδιά μου.
Ήταν δεδομένο όμως ότι τα καλύτερα θα ερχόντουσαν. Η υπομονή μου – μοναδική επιλογή άλλωστε – θα επιβραβευόταν. Ύστερα από ωρίμαση σε βαρέλι πολλαπλής χρήσης, ο εκλεκτός μου θα αναπαυόταν για 7 μήνες σε αμφορέα. Προηγουμένως η παραμονή με τα στέμφυλα για σχεδόν ένα μήνα, θα όριζε τον χρωματικό του χαρακτήρα. Ήδη οι άγριοι ζυμομύκητες και η απουσία θειωδών καθόριζαν το μέλλον του. Ο γάμος έγινε με τη δέουσα προσοχή, παρέχοντας μια πολύ σεβαστή χρονική διάρκεια στο μήνα του μέλιτός μας… 7 ολόκληρους μήνες θα περνούσαμε αποκλειστικά μαζί σε μία σκοτεινή, ρομαντική και δροσερή συνάμα κρύπτη, πριν βγούμε στον έξω κόσμο! Η ησυχία εκεί, ήταν πιο ηχηρή από ποτέ, καθώς ο νεαρός οίνος μέσα μου, εξελισσόταν ραγδαία.
Δεδομένου ότι η πρώτη σοδειά ήταν του ’17, πίστευα πως δεν θα αργούσε η στιγμή να εμφανιστούμε υπερήφανα μπροστά στο κοινό που μας περίμενε εναγωνίως. Η υποψία βγήκε αληθινή σύντομα, όταν εμφανίστηκε ξαφνικά μια ομάδα ανθρώπων που μιλούσαν μεταξύ τους ζωηρά, αλλά και με έκδηλη την ανυπομονησία στο πρόσωπό τους. Η σιωπή κυρίευσε εκ νέου το χώρο όταν ένας άγνωστος σε μένα κύριος, που φαινόταν όμως σπουδαίος για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, άρχισε να με κοιτάζει λέγοντας τα εξής κολακευτικά λόγια καθορίζοντας τη μοίρα μου οριστικά:
“Να μία φιάλη που ξεχωρίζει με την κομψότητά της! Λαιμός κύκνου, κορμοστασιά κυπαρισσιού και χείλη φιλημένα και σφραγισμένα με φυσικό φελλό, καλυμμένο ερμητικά και χειροποίητα με σκούρο βουλοκέρι, σα σφραγίδα αιώνιας αγάπης! Μέσα της κλείνει ό,τι πιο ποθητό υπάρχει. Οίνο φυσικό, γεμάτο σπάνια αρώματα, ανέγγιχτο, παρθενικό. Πολύ περιορισμένης παραγωγής και βιολογικής καλλιέργειας. Καρτερικά θα περιμένει, ανυπόμονα χέρια να την ακουμπήσουν, να την επεξεργαστούν με περιέργεια και θαυμασμό, γυρνώντας την 360 μοίρες, χείλια να σχολιάσουν αυθόρμητα και φωναχτά την ανάγλυφη και περίτεχνη ετικέτα της και να γευτούν ό,τι πολύτιμο κι επιθυμητό φυλάσσει εδώ και χρόνια σιωπηλά! Είναι μια αρχοντική φιάλη με ονοματεπώνυμο, Harslevelü – The Natural Dry, σκαλισμένο πάνω στην πολυτελή ξύλινη κασετίνα των δύο φιαλών, έκαστη των 750 ml“.
Τούτα τα λόγια ανήκαν σε έναν οινοκριτικό που είχε τη συνήθεια να αναλύει περιγράφοντας πρώτα τη φιάλη και τη συσκευασία της και κατόπιν να κρίνει δοκιμάζοντας τον πολύτιμο οίνο μέσα της, γουλιά γουλιά… Τη γευσιγνωστική του ετυμηγορία δεν είχα την τύχη να ακούσω, ούτε να αποτελέσω η ίδια, την πανευτυχή παρτενέρ στο τραπέζι του, κατά τη διάρκεια της τελετουργικής γευστικής ηδονής που ακολούθησε! Ένα όνειρο όλων των αδελφών φιαλών που έχουν το προσόν να αγκαλιάζουν μέσα τους το δώρο του θεού Διόνυσου. Να το εκτιμήσουν εκείνοι που σέβονται τον κόπο του δημιουργού τους, εκείνοι που γνωρίζουν ποια στιγμή να το απολαύσουν και με τι να το συνοδέψουν. Αυτή είναι η κοινή επιθυμία και ευσεβής πόθος όσων φιαλών κρύβουν επιμελώς κάτι πραγματικά σπουδαίο που αξίζει να περιμένει κάποιος γι’ αυτό.
Πόσο να περιμένει; Από τις σημειώσεις του οινοκριτικού που διέρρευσαν, ο κεχριμπαρένιος οίνος πίνεται τώρα αλλά επιδέχεται και παλαίωσης σε βάθος τουλάχιστον επταετίας. Η εξέλιξή του είναι ένα μυστήριο κι αυτό που θα πρέπει να κάνει κάποιος είναι να «ξεχάσει» τη δεύτερη φιάλη στο βάθος της αποθήκης του. Αυτό φυσικά ισχύει για εμένα, τη regular φιάλη των 750ml. Για την ξαδέρφη μου τη Magnum, η εξέλιξη του κρασιού είναι πιο αργή, με δυνατότητες περαιτέρω παλαίωσης.
Η τύχη μου δεν με εγκατέλειψε ούτε την πολυπόθητη στιγμή της αγοράς μου. Από το κελλάρι του οινοποιείου βρέθηκα κατευθείαν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, ως δώρο σε μια πολύ σημαντική στιγμή στη ζωή ενός νέου. Αποτέλεσα επιλογή του καλύτερού του φίλου, που ήθελε να τον τιμήσει για το πάρτυ της επιτυχίας του. Ακόμα θυμούνται τα παιχνίδια με την άμμο, τα καλοκαίρια που σημάδεψαν την παιδική τους ηλικία. Τα χρόνια πέρασαν ξένοιαστα καθώς η φιλία τους ωρίμαζε.
Ήρθε λοιπόν η στιγμή να γιορτάσουν την επιτυχία του στο πανεπιστήμιο με την απόλαυση που μπορεί να προσφέρει ένα σπάνιο κρασί με ένα ιδιαίτερο όνομα. Τούτος ο φυσικός οίνος έμελλε να αποτελέσει κομμάτι της αγνής φιλίας στη φυσική εξέλιξη της ζωής των δύο νέων.
“Α, αυτές οι φιάλες δεν θα πεταχτούν με τίποτα”, σκέφτηκε ο νέος μας. Κάποια έλξη ασκούσε πάνω του η θέα μου, πέρα από το ότι ήταν δώρο του παιδικού του φίλου και ενθύμιο της χαράς της προόδου του. Πού να φανταστεί ο νέος μας πως εγώ, η κομψή φιάλη που γέμιζε τα ποτήρια τους αδιάκοπα με κρασί, γεννήθηκα από την πυρωμένη άμμο, που βρεγμένη από το ακούραστο κύμα, μετασχηματιζόμουν σε κάστρα μέσα στις μικρές τότε, χουφτίτσες του! Με τοποθέτησε σε περίοπτη θέση στο κέντρο του σαλονιού, ως κηροπήγιο, επιλέγοντας να παρατείνει τη ζωή μου, πραγματοποιώντας και την τρίτη επιθυμία μου! Τα λιωμένα πολύχρωμα κεριά κυλώντας αργά στις καμπύλες μου, έμοιαζαν με πολλαπλά ουράνια τόξα ευδαιμονίας, σφραγίζοντας το πεπρωμένο μου, αυτό της φυσικής, ανεπεξέργαστης εξέλιξης της ζωής.
(Αυτό το κείμενο μυθοπλασίας είναι δημοσιευμένο και στο guestblogging του site του κτήματος Στροφιλιάς την 19/6/18)
