Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί 3/4 λίτρου (750ml) έγιναν ο κανόνας για τα περισσότερα μπουκάλια κρασιού, αντί του στρογγυλεμένου ενός λίτρου;
Πηγαίνοντας πολύ πίσω στο χρόνο, εξερευνώντας τη μακρά ιστορία του κρασιού, στην αρχαιότητα, οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και άλλοι λαοί, κρατούσαν κρασί σε πήλινα αγγεία διαφόρων σχημάτων και μεγεθών. Οι αμφορείς επινοήθηκαν από τους αρχαίους Έλληνες.
Το μπουκάλι έγινε ένα σημαντικό μέρος του κρασιού μόνο τον 17ο αιώνα, λέει ο Hugh Johnson στο “Vintage: The Story of Wine“, όταν η βελτίωση της τεχνολογίας κατέστησε δυνατή την παραγωγή μπουκαλιών με σταθερό μέγεθος και σχήμα που θα μπορούσαν εύκολα να αποθηκευτούν. Δεν είναι τυχαίο ότι η χρήση του φελλού ως φυσικού πώματος και αξιόπιστου τρόπου για το κλείσιμο της φιάλης αναπτύχθηκε εκείνη την εποχή. Αυτό αναφέρει και η Jancis Robinson στην 7η έκδοση “The world atlas of wine“, προσθέτοντας ότι τα μπουκάλια έγιναν ανθεκτικότερα και πιο οικονομικά, ενώ παρατηρήθηκε το γεγονός της μακροζωίας του οίνου σε μπουκάλι με φελλό σε σχέση με την παραμονή στο βαρέλι. Επίσης εκτιμήθηκε και η εξέλιξή του αρωματικά με την πάροδο του χρόνου, καθιστώντας εκείνα τα κρασιά σε μπουκάλι πιο ακριβά προς πώληση.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες και εκδοχές για το μέγεθος των 750ml που τελικά καθιερώθηκε παγκοσμίως ως η standard φιάλη οίνου.
Τον 18ο αιώνα, που ήδη είχε εκτιμηθεί η σημασία φύλαξης του οίνου σε γυάλινα μπουκάλια, οι φιάλες κατασκευαζόντουσαν από φυσητήρες γυαλιού. Η αντοχή των κατασκευαστών ήταν προφανώς περιορισμένη και μία μεγάλη ανάσα επέτρεπε να δημιουργηθούν φιάλες μεγέθους περίπου 750 ml.
Άλλοι λένε ότι τα 750 ml ήταν μια μετρική προσαρμογή ενός γαλονιού που είναι μία πολύ τυπική αμερικάνικη μέτρηση. Το αμερικανικό γαλόνι ισούται με 3,78 λίτρα, οπότε τα 750ml αποτελούν περίπου το 1/5 του γαλονιού. Οι ΗΠΑ επισημοποίησαν το μέγεθος των μπουκαλιών κρασιού με συμφωνία μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών στα 750 ml, το 1972. Αυτό εξασφάλισε την ισορροπία μεταξύ αμερικανικών και ευρωπαϊκών μονάδων μέτρησης όγκου για υγρά, για την τυποποίηση της παραγωγής γυάλινων μπουκαλιών κρασιού παγκοσμίως. Τα περισσότερα βιομηχανικά κράτη τυποποιούσαν στο μέγεθος των 750 ml για τη συνοχή της εισαγωγής και της επιβολής φορολογίας.
Ωστόσο, πιστεύουμε ότι η πιο πιθανή αιτία για την καθιέρωση μίας standard φιάλης 750ml εστιάζεται στο εμπόριο οίνου μεταξύ Άγγλων και Γάλλων τον 19ο αιώνα όπου είχαν ανθήσει οι εισαγωγές κρασιών του Bordeaux από τους Άγγλους. Τα κρασιά μεταφέρονταν σε βαρέλια των 900 λίτρων. Έκαστο ισοδυναμούσε με 4 βαρέλια στυλ Bordeaux των 225 λίτρων. Κατά την άφιξή τους στην Αγγλία, λόγω περεταίρω πώλησης, ο οίνος μεταγγιζόταν σε γυάλινα μπουκάλια.
Η αλλαγή της παραγωγικής διαδικασίας
Η αλλαγή της παραγωγικής διαδικασίας του γυάλινου μπουκαλιού από χειροποίητο σε βιομηχανικό προϊόν, επέφερε μαζική παραγωγή και μείωση του κόστους. Το γυάλινο μπουκάλι είχε πολλά πλεονεκτήματα και έμοιαζε η ιδανική επιλογή φύλαξης κρασιού. Προσέφερε προστασία από την οξείδωση. Το γυαλί ως ουδέτερο συστατικό, δεν αντιδρά με το κρασί, επομένως δεν προστίθενται επιπλέον γεύσεις. Από τότε που οι Άγγλοι χρησιμοποιούσαν το γαλόνι, αναζητούσαν ένα τρόπο που θα τους διευκόλυνε στο να πουλήσουν το κρασί που εισήγαγαν. Με σκοπό να στρογγυλοποιήσουν τους αριθμούς, διαίρεσαν το βαρέλι των 225 λίτρων σε 300 γυάλινα μπουκάλια, που μας οδηγεί στα 750ml έκαστο!
Επιπρόσθετα, ένα (αυτοκρατορικό) βρετανικό γαλόνι ισοδυναμεί με 4,54 λίτρα. Αυτό σημαίνει ότι ένα βαρέλι 225 λίτρων ισούται περίπου με 50 γαλόνια. Εάν διαιρέσουμε τα 300 μπουκάλια ενός βαρελιού με τα 50 γαλόνια, βγαίνει ο αριθμός 6 που αντιστοιχεί στο κιβώτιο των 6 μπουκαλιών που πωλείται ακόμη και σήμερα ως ο πιο συνήθης αριθμός μπουκαλιών ανά συσκευασία!
Πολύ ενδιαφέρον !